Jak piszemy - wziąć czy wziąść?

Forma wziąść to jedna z tych, na których widok niejednemu poloniście występuje zimny pot na czoło. I choć pisownia taka pojawiała się niegdyś na kartach pism wielu polskich wieszczów, w tym samego Adama Mickiewicza, to nigdy nie była poprawną.

Wziąść czy wziąć? Oto jest pytanie…

Skąd wiemy zatem, jak pisze się: wziąść czy wziąć, i której formy bezwzględnie powinniśmy używać? Otóż wyjaśnienie tej „zagadki” jest stosukowo proste. Otóż czasownik wziąć to aspekt dokonany czasownika brać. I oznacza mniej więcej tyle, co chwycić coś, unosząc w dłoniach i ze sobą zabrać. Czasownik ten zbudowany jest z dwóch członów: przedrostka wz- oraz rdzenia jąć (podobnie jak choćby ująć, objąć, wyjąć, zdjąć czy pojąć).

Dlaczego tak często sięgamy po wziąść?

Skąd w takim razie w ogóle wzięła się forma wziąść i dlaczego używanie jej przychodzi nam z taką przedziwną łatwością? Zauważmy, że instynktownie większość dzieci i niedoświadczonych użytkowników języka polskiego chętniej sięgnie po wymowę niepoprawną. Dlaczego tak się dzieje i czemu tak często zastanawiamy się, którego czasownika użyć: wziąść czy wziąć?

Wyjaśnienie tej częstej pomyłki jest równie klarowne, jak zasadność użycia wziąć. Wynika ono z analogi, jaką często naturalnie stosujemy, używając podobnych brzmieniowo zwrotów. Sugerując się wyrazami siąść, trząść, zjeść, czyli bezokolicznikami z wygłosowym -ść, rzeczywiście można by pomyśleć, że w przypadku czasownika wziąć poprawniej będzie powiedzieć wziąść. Niestety to rażący błąd!

Używaj wziąć i nie popełniaj błędów!

Jeśli więc chcesz pisać i mówić poprawnie, i utrzeć nieco nosa wszystkim językowym ignorantom, zapamiętaj jak się pisze wziąć. Pomoże Ci w tym kilka przykładów właściwych zastosować, choćby poniższe:

Wyjeżdżając na wakacje, chcę wziąć ze sobą moje dwa zwierzaki

Pomyśl, czy nie warto wziąć ze sobą do Włoch nieco więcej euro?

Postaram się, to co mówisz, tym razem wziąć na poważnie